Als drie magneten

Ik beweeg me naar een ander soort verbinding toe, binnen mijn relatie. Verbinding 2.0. Dat is een nieuwe staat van verbinding, die je niet, zoals tijdens de eerste weken van verliefdheid, makkelijk aan komt waaien.

Ben je net verliefd, dan moet je juist allemachtig veel moeite doen om uít de knoop te raken waar je met die ander zo leuk in zit. Hoezo los van elkaar door je eigen leven wandelen? In elkaar verstrengeld, verzengend, ademend, zoenend en vrijend, ontbijtend en zittend, hangend en leunend. Het gaat allemaal vanzelf. Je bent een magneet die naar die andere magneet wordt toegezogen en bij contact is het verzegeld.

Nu, in de fase van jonge kindjes, stap ik een ander soortige ruimte binnen. Angstig van de nieuwe atmosfeer, tastte ik af, na de bevalling en verwelkoming van ons nieuwe gezinslid. Ik voelde dat we ons op een nieuwe manier tot elkaar zouden verhouden, maar hoe, was nog niet helder. Eerst moesten we dat kleine krekeltje in leven weten te houden en daar ging al onze energie naar uit. En daarmee stap je nog een stapje verder weg uit de oude vertrouwde relatie die je kende. Help!

We bewegen ons toe naar een nieuw soort verbinding en op de weg ernaar toe – waar overigens helemaal geen tijd voor staat! – probeer ik soms in paniek één of ander vertrouwd, oud gevoel vast te klampen. Het hoorde toch zus? Het hoorde toch zo te gaan bij ons? Ik was toch op die manier jouw vriendin?

Nu ben ik naast vriendin ook moeder. En naast dochter van ben ik met deze nieuwe ervaring naast mijn moeder en ouders komen te staan. Ik voel die verschuiving aan alles. Als een inwijding in iets volkomen nieuws, ben ik in die eerste weken soms even helemaal panisch.

Alweer: help!!

De blaadjes en de bezoekjes aan het consultatiebureau, de gesprekjes daar en de blaadjes die daar op de tafel liggen, haken niet in op dat gevoel. De muziek-op-schoot ochtenden waar ik samen met Isa naartoe ga, daar zijn ze: de moeders die ook behoefte hebben aan de echte gesprekken, vrij van roze muisjes en zoete coating.

Met deze aardsverschuiving, word ik een nieuw persoon. Of ik wil of niet. En de situatie vraagt wat ik het engste vind. In alle naaktheid van een onontgonnen gebied, te vertrouwen op de goede afloop. Een stapje verder. Een vernieuwde ik en vernieuwde jij.

Als drie magneten.

(Straks zijn het er vier! Helluuuuup!)