In de verte brandt, bij iemand die ik niet ken, een lichtje Ik zie het branden tussen waaiende takken en schemerdonker heen Dat is geluk...

Buik in rust, verdriet gezakt tot onder mijn voetzolen, kussen de aarde en de aarde kust (natuurlijk) terug

Het meeste hartenpijn doet het, als een scherpe herinnering me komt halen. De scherpte vergroot het verlangen om terug te stappen in...